بسم اللّه الرحمن الرحیم
مصاحبه با یک غواص رزمنده ی نوجوان غواص که با توجّه به سنّ و سال کم وجسه ی نه چندان درشت دریا دلی بود که اروند با تمام
جوش وخروشش در مقابل او برکه ای بیش نبود .
با خنده از او پرسیدم مگر شنا هم بلدی ، خندید و گفت: لازمه ی غواصی شنا گری است . پرسیدم : شنا گری را قبل از اعزام به
جبهه بلد بودی یا آموزشتا ن دادند .
گفت :من اهل یکی از روستا های اطراف فلا ورجان اصفهان هستم و چون در نزدیکی ما ، رود خانه و یک کانال آب بود فن شنا را از
کودکی به طور تجربی یاد گرفتم .وقتی که تصمیم گرفتم به جبهه بیایم ، دوست داشتم با توجّه به هوای گرم خوزستا ن یک جورایی با آب سر
و کار داشته با شم . به همین دلیل وقتی وارد لشکر (14) امام حسین(ع) شدم با راهنمایی یکی از دوستا نم وارد گردان یونس که همگی غواص
بودند شدم وچون شنا گر خوبی هم بودم مرا پذیرفتند و آموزش دیدم و چون ترسی از آب نداشتم به راحتی دل به امواج خروشان اروند
می دادم ، ودر کنار دیگر برادرا ن هم رزمم و حتی پا به پا ی بزرگتر ها پیش می رفتم . گاهی اوقات با بچّه های گشتی و شناسا یی همراه می شدم و
به را حتی از بین مواضع زیر آبی رد می شدم مثل خورشیدی ها ، و سیم های خاردار عبور می کردم وکمک حال آنها بودم . بعضی از
بچّه ها به من مار ماهی می گفتند چون هما نند ماهی شنا می کردم و همانند مار بین مواضع می خزیدم.
در حین مصاحبه قایق تدارکات که به سمت ساحل می آمد مورد اصا بت خمپاره قرار گرفت وتعدادی از بچّه ها که مجروح شده بودند به
آب ریختند ، او همراه چند تن از بچّه ها سر یع خود را به آب زدند و آنها را نجات دادند .من واقعا حیرت زده شده بودم و از ته دل به او آفرین گفتم .
در بین ازدحام رزمندگا ن برای چند دقیقه ای او را گم کردم .وقتی او را پیدا کردم دیدم لباس از تن در آورده و در حالی که نفس
نفس می زند به سمت او رفتم . او را بوسیدم و گفتم :
تو بزرگ مرد کوچکی که با این کار اروند را با تمام جوش و
خروشش مغلوب خود ساختی .
مجبور شدم از او خداحافظی کنم، او در قایق نشست
و از دیده ها دور شد. نا گهان به خود آمدم !نام او چه بود؟ اصلا یادم رفت نامش را بپرسم .به همین دلیل نام یونس را برای او انتخاب
کردم، ونامش را گذاشتم یونس غواص .